W XXI wieku pojawia się przed nami szereg wyzwań. Coraz więcej stresu, coraz większa presja w pracy czy w domu.
Wszystko to sprawia, że nie wiemy co ze sobą zrobić, denerwujemy się i – co najgorsze – chorujemy. Szereg tych chorób to tak zwane choroby cywilizacyjne, czyli wynikające z postępu, z rozwoju i z tego, że nasz świat pędzi, a my z nim.
Nikt się niestety nie umie zatrzymać. Choroby te to często zaburzenia psychiczne.
Mają one związek z wieloma rzeczami – z akceptacją samego siebie, z nerwicami, z zaburzeniami łaknienia. Na co dzień musimy być spięci, opanowani, musimy radzić sobie ze wszystkim, ale okazuje się, że to musi znaleźć gdzieś jakieś ujście, stąd niestety problemy.
Okazuje się, że nerwy nam puszczają lub staramy się jakoś się ratować i dlatego pojawiają się zaburzenia. Często niestety musi to być leczone farmakologicznie.
Potrzebujemy także stałej opieki psychiatry lub psychologa. Wiek XXI niestety należy do tych lekarzy.
